Vandaag word je tien…

Je kleine koppie paste meteen in de palm van mijn hand, alsof het daarvoor gemaakt was. Ik had nog nooit een baby gezien met zoveel haar, en het was er dan nog eentje van mezelf. Je keek al pienter uit je ogen, nieuwsgierig, maar boven alles zacht en lief. Je was toen al helemaal Emma, al wist ik dat nog niet zo goed.

Dat was gisteren.

Vandaag ben je nog maar een kop en twee schoenmaten van mij verwijderd, zacht maar stoer en met een gezonde dosis zelfvertrouwen en rechtvaardigsgevoel. En grappig. Ik had je zo grappig niet kunnen verzinnen. Vooral als je je crazy moeder nadoet, dan lig ik helemaal in een deuk. Of als je doorhebt dat ik weer stiekem aan de snoepen heb gezeten; een verslaving die we delen trouwens, net zoals andere kleine geheimpjes en knipogen.

Maar als er één ding is waarop ik trots ben, dan is het op je empathie. Je absorbeert gevoelens als een spons en speelt nu al zo hard in op hoe iemand zich voelt. Ik weet uit ervaring dat dat voor jezelf best heavy kan zijn, maar eigenlijk is het één van je superkrachten, en dat kan echt niemand van je afpakken.

Soms kan ik een beetje dwazig naar je staren, niet goed vattend dat jij, dat megageweldig lief en mooi kind, mijn dochter bent. Een kind dat meestal nog een kind is, maar heel soms ook al niet meer. Soms kan je al zo volwassen reageren, dingen loslaten en relativeren. Zeggen: ‘Mama, laat maar zo, ik doe het dan wel anders.’

Ik streel de laatste zachte ronding van je wang en probeer ze vast te houden, voor heel even nog. Ik pluk al tien jaar de knopen uit je haar en bedenk dat ik dat vanaf nu misschien een beetje meer moet beginnen koesteren, want hoe lang verdraag jij eigenlijk nog een haarplukkende moeder? Vandaag wil je nog dat ik je instop in bed. En zeg je elke avond opnieuw: Ik hou van jou allerliefste mama van de wereld. Elke avond.

Soms voel ik mijn hart ontploffen als ik je bezig zie en besef: van haar mag ik dan moeder zijn. Zij is het dan, mijn oudste dochter. Het kind waarop ik heb mogen oefenen en dankzij wie ik zo hard mijzelf heb gevonden. Jij hebt mij al zoveel geleerd. Vandaag weet ik exact hoezeer jij Emma bent, en ik vind haar de coolste Emma van de wereld.

Mijn lieve liefje, ik hou van jou vandaag. Ik hield van jou gisteren, toen je nog in de palm van mijn hand paste. Ik hield al van je toen je als kleine bubbel in mijn buik groeide.

Ik heb altijd al van jou gehouden diep vanbinnen in mijn hart. En zal dat altijd doen.

Het is een eer om jouw mama te mogen zijn, en ik ben er elke dag opnieuw dankbaar om.

Van hier tot aan de maan en terug.